மௌனம்...!

மௌனம் ...

இழப்பின் உணர்வுகளால்

இலக்குன் உரசல்கள் ஆம் ...!

மீண்டும் மீண்டும்

வித்திடும்‌ தவலையைபோல் அல்ல ...

தலைமறவாய் இருக்கும்  திறமைகளை

புரிகிறதா ?

தான் செத்து

வாழவைக்கும் மீன்களை

நாகம் விட்டுச்சென்றாலும்

நம்போல் நண்பர்களுக்கு

உணவாகி விதியை முடிக்கிறது

அதேபோல் தோல்வியை

பிணமாக்கி வெற்றியை

உறமாக்கிபார் .....!

அங்கு பூப்பது பூக்களல்ல

புரியாமல் செய்யும்

தவறுகளை பறித்துக் கொடுக்கும்

மகரந்த கனிகள்! ஆம்

இதை சுவைப்பவர்கள்

பசியை போக்கி பின்

ருசியை கொடுக்கும் உன்னை  போல்

இன்னும் கவிதை

கனிகளை விதைக்க ....!