சென்ரியுவாய்த் திருக்குறள்-151-160

குறள் 151:

அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போலத் தம்மை

இகழ்வார்ப் பொறுத்தல் தலை.

கேலி செய்வோரை

மதிப்பது

சிறந்த பண்பு

குறள் 152:

பொறுத்தல் இறப்பினை என்றும் அதனை

மறத்தல் அதனினும் நன்று.

அளவில்லா தீங்கை

அறவே மறப்பது

நல்ல பண்பு

குறள் 153:

இன்நம்யுள் இன்மை விருந்தொரால் வன்மையுள்

வன்மை மடவார்ப் பொறை.

ஆத்திரத்தை பொறுத்தல்

அண்டை வீட்டோரை மித்தல்

வறுமையிலும் கொடிய வறுமை

குறள் 154:

நிறையுடைமை நீங்காமை வேண்டின் பொற்யுடைமை

போற்றி யொழுகப் படும்.

பொறுமையின்

சிகரம்

உலகேம் புகழும்

குறள் 155:

ஒறுத்தாரை ஒன்றாக வையாரே வைப்பர்

பொறுத்தாரைப் பொன்போற் பொதிந்து.

தீமையை தண்டிக்காமல்

பொறுமையாக போற்றுவோர்

உலகத்தி பொன் போன்றவர்

குறள் 156:

ஒறுத்தார்க்கு ஒருநாளை இன்பம் பொறுத்தார்க்குப்

பொன்றுந் துணையும் புகழ்.

மறப்போம் மன்னிப்போம்

கெட்டோரை

வாழ் நாள் புகழ்

குறள் 157:

திறனல்ல தற்பிறர் செய்யினும் நோநொந்து

அறனல்ல செய்யாமை நன்று.

பழி வாங்கா குணம்

உலகில் உனக்கில்லை

மரணம்

குறள் 158:

மிகுதியான் மிக்கவை செய்தாரைத் தாந்தம்

தகுதியான் வென்று விடல்.

ஆணவம் அநீதியை

பொறுமையால் வென்று

பெருமையாக வாழ்க

குறள் 159:

துறந்தாரின் தூய்மை உடையர் இறந்தார்வாய்

இன்னாச்சொல் நோற்கிற் பவர்.

கொடிய சொற்களை

இனிமையாக உட்கொள்பவன்

சிறந்த துறவி

குறள் 160:

உண்ணாது நோற்பார் பெரியர் பிறர்சொல்லும்

இன்னாச்சொல் நோற்பாரின் பின்.

கொடும் செல்லை

நேசிக்கும் மனம்

நோம்பை வென்றது