சென்ரியுவாய்த் திருக்குறள்-161-170

குறள் 161:

ஒழுக்காறாக் கொள்க ஒருவன்தன் நெஞ்சத்து

அழுக்காறு இலாத இயல்பு.

நாளைய உலகை வென்று

தணிக்கும்

நல்ல பொறாமை

குறள் 162:

விழுப்பேற்றின் அஃதொப்பது இல்லையார் மாட்டும்

அழுக்காற்றின் அன்மை பெறின்.

பொறாமை இல்லா

மனிதப் பண்பு

சிறந்த பேர்

குறள் 163:

அறன்ஆக்கம் வேண்டாதான் என்பான் பிறனாக்கம்

பேணாது அழுக்கறுப் பான்.

பகைவனின் புகழை

இனிதன  பாராட்டியவன்

இறந்த நண்பன்

குறள் 164:

அழுக்காற்றின் அல்லவை செய்யார் இழுக்காற்றின்

ஏதம் படுபாக்கு அறிந்து.

அறிவுடையோர்

கருத்து

தீய வழி அழிவு வழி

குறள் 165:

அழுக்காறு உடையார்க்கு அதுசாலும் ஒன்னார்

வழுக்காயும் கேடீன் பது.

வீழ்த்துவதும்

தாழ்த்துவது

பொறாமை குணமே

குறள் 166:

கொடுப்பது அழுக்கறுப்பான் சுற்றம் உடுப்பதூஉம்

உண்பதூஉம் இன்றிக் கெடும்.

பிச்சை தடுத்தவன்

ஆடை இழந்த

விரத வாழ்க்கை

குறள் 167:

அவ்வித்து அழுக்காறு உடையானைச் செய்யவள்

தவ்வையைக் காட்டி விடும்.

சீதேவி தங்கை போய்

முதேவி அக்க வருவாள்

பிறர் புகழை வெறுப்பவன்

குறள் 168:

அழுக்காறு எனஒரு பாவி திருச்செற்றுத்

தீயுழி உய்த்து விடும்.

கோடிச் செல்வத்தை

எரித்துவிட்டது

பொறாமை தீகுச்சி

குறள் 169:

அவ்விய நெஞ்சத்தான் ஆக்கமும் செவ்வியான்

கேடும் நினைக்கப் படும்.

வளமும் வேதனையும்

குணத் தாராசின்

முள்

குறள் 170:

அழுக்கற்று அகன்றாரும் இல்லை அஃதுஇல்லார்

பெருக்கத்தில் தீர்ந்தாரும் இல்.

இமயம் போல் உயர்த்தி

சுனாமில் போல் வீழ்த்திவிடும்

பொறாமை