விழி இழந்த போது |
பழியாகும்
காதலுக்கு
|
ஒளியாக
நிற்கிறது
|
வரதட்சணை
...!
|
விழி இழந்த போது ...!
Labels:
சமுதாயக் கவிதைகள்

Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
வெள்ளி தோறும் அர்ச்சகருக்கு தட்சணை அம்பாளுக்கு நெய்விளக்கு காலம் கடந்து கண்விழித்தேன் அள்ளித் தரும் விதியை ஆண்டவனாலும் ...
-
அறத்துப்பால் - துறவறவியல் - தவம் குறள் 261: உற்றநோய் நோன்றல் உயிர்க்குறுகண் செய்யாமை அற்றே தவத்திற் குரு. ஹிஷாலீ சென்ரியு தீம...
-
கனவைச் சுமந்த சில பேர் கல்லறையில் புதைந்து போனார்கள் கல்லறையை சுமந்து கொண்டே பல பேர் கனவை புதைத்துவிட்டார்கள்...
சிறப்பான கவிதை! நன்றி!
ReplyDeleteசிறப்புடன் வாழ்த்தியமைக்கு அன்பு நன்றிகள் அண்ணா !
Delete