சென்ரியுவாய்த் திருக்குறள்-181-190

குறள் 181:

அறம்கூறான் அல்ல செயினும் ஒருவன்

புறம்கூறான் என்றல் இனிது.

துன்ப கண்ணீரை துறககும்

இன்ப தாழ்பாள்

புறம் பேசா பண்பு

குறள் 182:

அறனழீஇ அல்லவை செய்தலின் தீதே

புறனழீஇப் பொய்த்து நகை.

நேரில் சிர்த்தவனை

புறம் குத்துவது

மனிதக்கேடு

குறள் 183:

புறங்கூறிப் பொய்த்துயிர் வாழ்தலின் சாதல்

அறங்கூற்றும் ஆக்கத் தரும்.

கண்ட இடத்தில் புகழுதல்

காணா இடத்தில் பழித்தல்

இறந்த இதம்

குறள் 184:

கண்ணின்று கண்ணறச் சொல்லினும் சொல்லற்க

முன்னின்று பின்நோக்காச் சொல்.

நேருக்கு நேர்

திட்டுவது குறையல்ல

பின் குறை கூறுவது தவறு.

குறள் 185:

அறஞ்சொல்லும் நெஞ்சத்தான் அன்மை புறஞ்சொல்லும்

புன்மையாற் காணப் படும்.

அறவழி பயணத்தில்

சிருமையாவன்

புறம் பேசும் இழியவன்

குறள் 186:

பிறன்பழி கூறுவான் தன்பழி யுள்ளும்

திறன்தெரிந்து கூறப் படும்.

இவன் குறை அவன் பேச

அவன்  குறை  இவன் பேச

தவளை தன் வாயால் கெடும்

குறள் 187:

பகச்சொல்லிக் கேளிர்ப் பிரிப்பர் நகச்சொல்லி

நட்பாடல் தேற்றா தவர்.

நட்பை வளர்க்கத்

தெரியாதவர் நட்பு

நாக பாம்பிற்கு சமம்

குறள் 188:

துன்னியார் குற்றமும் தூற்றும் மரபினார்

என்னைகொல் ஏதிலார் மாட்டு.

உயிர் நண்பனின் குறையை

புறம் பேசி திரிந்தவன்

அடுத்தவரை மேடைபோட்டு பேசுவான்

குறள் 189:

அறன்நோக்கி ஆற்றுங்கொல் வையம் புறன்நோக்கிப்

புன்சொல் உரைப்பான் பொறை.

இழி சொல் பேசுபவனின்

உடல் பாவத்தை

இப்பூமி சுமப்பது அறம்

குறள் 190:

ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றங் காண்கிற்பின்

தீதுண்டோ மன்னும் உயிர்க்கு.

நிம்மதியான வாழ்க்கை வாழ

பிறர் குற்றத்தை

தம் குற்றமாக போற்றுக