முத்தமிழே !

முத்தமிழே 

உன் எழுது கோல்

இறக்கமின்றி கிடக்கிறது

எழுந்து வா

காவேரியும் 

கடலில் கலந்து விட்டது

கல்லணையும் 

நிறம்பி வழிந்து விட்டது

கடவுளின் 

இதயம் மட்டும் இறங்கவில்லையோ

எழுந்து வா தலைவா

தமிழரின் உரிமைக்கு

குரல் கொடுத்த தமிழே 

இன்று

தலைசாய்ந்து கிடப்பதைக் கண்டு 

கண்ணீர் சிந்துகிறதோ

காவேரியின் முன்

இதுவரை கரை சேர்த்த 

கட்டுமரம் களங்கரை விளக்காக 

ஒளி வீச எழுந்து வா

உனக்கும் ஓர் இடம் உண்டு 

அங்கே உலகம் பேசும் 

வரலாறு உண்டெனத் தனித்துவம் 

படைத்தத் தமிழே இன்று 

தமிழகமே உன் இறப்பை 

நோக்கி தவிக்கிறது இங்கு

கதறி அழுக்கும் இதயத்தின் 

ஒரம் கொஞ்சம் கருணை இருந்தால்

விடை கொடுக்கும் முன்

விழித்தெழு என் வெண் மேகமே

விடியலை கொஞ்சம் நிறுத்திவிடு 

அலை கடலென திரண்டு ஓடும்

மனிதர்கள் முன் உன்

ஆன்மாவை எவ்வாறு அறிவது

என்று புலம்புகிறோம் 

விழித்திடு தமிழே ! விழித்திடு தமிழே !

விழித்திடு தமிழே ! விழித்திடு தமிழே !